Schiphol

Vlucht naar Instanboel.
Zit je in het vliegtuig, dan hoor je alles in een taal, die je helemaal niet kunt verstaan. We vliegen met Pegasus! Bij de balie is de eerste vraag die gesteld wordt: willen jullie Een plaats bij de nooduitgang? Dat voorspelt wat. Bij t inchecken is er een man met 2 koffers, blijkt hij zijn vrouw vergeten te zijn. Toch maar even gaan zoeken, zij zal toch ook echt ingecheckt moeten worden! Een jonge vrouw met een kindje van een paar maanden oud reist alleen en wil e.e.à. Geregeld hebben. Jammer dan, daar kunnen we geen rekening mee houden.

Met onze oranje kleren hebben we geen moeite contact te maken. Sommige mensen kijken al wat meewarig, maar wensen ons toch succes. Anderen zijn uit t goede hout gesneden en zijn er (net als wij) van overtuigd dat met ons erbij het allemaal goed gaat komen!

Sommige mensen vragen zich af of ze wel in het goede toestel terecht zullen komen. Er zijn echt 2 groepen, mensen die naar hun vaderland Turkije gaan en de Oranjesupporters. De Turkse mensen snappen niet wat al die mensen in t oranje gaan doen. We komen in gesprek met een Turkse man die voor de tweede keer in 15 jaar terug gaat, blijkt dat hij net gescheiden is en zijn kinderen niet meer te zien krijgt etc. Het lijkt wel het programma van Joris Linssen met Ik vertrek.

De reis naar Istanboel is 2248 km, daar doen we 3 uur ruim over, dan verblijf daar, later naar Charkov nog eens 1140 km. In Total 2 dagen onderweg van ,'s morgens negen tot ,'s nachts 3 uur. Je moet als Oranjesupporters wel een rasoptimist zijn en blijven!