Salvador een paar dagen geleden

Op 5 juli was de wedstrijd Nederland - Costa Rica.
Ik hoef niets meer te schrijven over de uitslag, die is immers al lang en breed bekend. Inmiddels ben ik terug in Nederland, daarover later meer.
Nu nog even een korte impressie van de afgelopen dagen. Merk wel dat het schrijven via een computer een stuk makkelijker is dan op een Ipad!

OP 5 juli rond 11.00 uur met 2 andere Nederlanders Auni en Johan vanuit het hotel vertrokken per taxi naar het Terreiro de Jesus, voor de gelegenheid omgedoopt in het Oranjeplein. Auni en Johan hebben nog geen tickets, maar zijn echte kooplui die wel geld willen uitgeven, maar vooral niet te veel. Op de FIFA site worden mondjesmaat kaartjes beschikbaar gesteld voor de gewone dollarprijs, maar daar moet je allejezus (om in termen te blijven gelet op de naam van het plein) snel zijn om een kaartje te scoren, dat lukt dus niet. Aangekomen in de stad worden al snel kaarten aangeboden ruim boven de normale prijzen. Daar trappen onze Hollandse kooplieden niet in. Hoe verder in de tijd hoe goedkoper de tickets gaan worden is hun motto. Als ik deze Hollandse handelsgeest zie denk ik dat ik het kaartje ook wat goedkoper had kunnen krijgen. Maar dat is van korte duur, tenslotte had ik het vliegticket en was mijn kaart daarvoor niet door gegaan. Het is ook heel relaxt te weten dat je gewoon een kaart hebt en geen stress meer hebt tegen welke prijs je er eventueel nog een kunt krijgen. Uiteindelijk betalen de twee er de gewone ticketprijs voor. Enerzijds zijn ze tevreden, anderzijds denken ze nog goedkoper uit te zijn geweest wanneer ze nog wat langer hadden gewacht. Maar dat had ik dan niet meer afgewacht, al aangegeven dat ik het wel even leuk vind maar anders mijn weg ga vervolgen op eigen houtje.

Nu de kaartjes binnen zijn storten we ons in het feestgedruis. Een eerste biertje is al snel gekocht, we komen aan een tafel bij een aantal gezellige Nederlanders. Gek genoeg wordt ik geaccepteerd met mijn neptattoo arm terwijl een paar van hen echte grote tattoos hebben. Wordt niet moeilijk over gedaan, vinden ze wel humor.

Er zijn niet zo veel Nederlanders als ik had verwacht. Naar schatting zijn er zo'n 3.000 Nederlanders die de wedstrijd gaan bezoeken maar daar staat misschien maar 20% van op het plein. Dat is eigenlijk maar goed ook want het plein is berekend op ongeveer 1.800 man en met al de Brazilianen er bij loopt het toch al snel aardig vol.

De supportsclub van Oranje verzorgt het muziekprogramma op het plein zoals ik dat al vaker heb gezien bij voorgaande evenementen. Het is een vrolijke boel met Nederlandse en buitenlandse meezingers.

Ik ontmoet ook 2 Nederlandse agenten die de supporters begeleiden. In totaal zijn ze met 7 man sterk sinds 6 juni in Brazilie. 3 zijn gestationeerd in Brasilia vanwaar uit de coordinatie verloopt. "Toevallig" spreek ik het hoofd van de delegatie die me desgevraagd van alles verteld over hun activiteiten. Over het algemeen verloopt alles best goed. Alleen na de eerste wedstrijd van Oranje, ook hier in Salvador, zijn veel Nederlanders beroofd door ook in het oranje gestoken zakkenrollers. In alle drukte zijn tientallen Nederlanders beroofd van hun eigendommen. Behalve deze extreme dag valt het nogal mee. Er wordt wel uitdrukkelijk gezegd dat in het geval van dreiging met wapens het verstandig is alles gewoon af te geven en mee te werken. Dat lijkt me toch niet echt leuk om mee te maken. Ook hoorde ik van Tamara dat dieven hadden geprobeerd haar te beroven van haar ketting, gelukkig was dit niet gelukt, maar toen ik haar tegen kwam was ze wel zo verstandig geweest geen sieraden meer te dragen.

Uiteindelijk arriveert rond 14:00 uur de Oranje dubbeldekker die ons zal voorgaan in de parade naar het stadion. Zoals al vaker meegemaakt is de stoet veel groter dan alleen de Nederlanders en ook een deel van de plaatselijke bevolking heeft zich weer in het oranje gestoken! Veel mensen staan ook langs de kant van de weg te kijken hoe het legioen zich een weg baant achter de dubbeldekker aan naar het stadion. Het traject is niet heel erg lang maar we doen er toch al gauw meer dan een uur over voordat we het stadion hebben bereikt.
We hebben geluk dat het weekend is want dan is het veel minder druk met verkeer dan door de week en mag de optocht dwars door de stad lopen. In de loop van de optocht kom ik meerdere bekende gezichten tegen. Opeens wordt ik bij naam geroepen. Ik herinner me dat ik ze heb gezien maar moet toch even vragen waar en wanneer dat ook al weer is geweest. In deze dagen kom je zoveel mensen tegen dat je het wel eens niet meer precies weet. Het blijken de 5 Limburgers te zijn die ik een paar dagen tegen kwam toen ik met Tamara uit eten ben geweest. Zij zaten toen een paar tafels verderop en hebben toen met elkaar gesproken. 1 van hen is al langer in Brazilie, de anderen zijn pas korter in Salvador aangekomen. De 4 hebben kaarten in een heel ander vak, ik ga verder met Erik die in de buurt van mijn vak een kaartje heeft.
Bij het stadion aangekomen moeten we eerst al de drank opmaken want die mag niet mee het stadion in. Daar mag natuurlijk alleen de drank van de sponsors verkocht worden! In het stadion aangekomen zien we een hele pluk Oranjesupporters bij elkaar staan achter een van de goals waar later ook de penalties worden genomen. Ik stel voor daarbij te gaan zitten, ze kunnen ons hoogstens weg sturen als er te weinig plaatsen blijken te zijn. Het pakt goed uit, er zijn plaatsen genoeg en we proberen genoeg geluid te maken om Nederland naar de overwinning te schreeuwen (daar heb ik terug in Nederland wel wat last van, de stem heeft wel geleden, het lijkt wel carnaval).

De wedstrijd: we zijn veel beter, ook nu weer een matige eerste helft, maar de tweede helft hebben die gasten helemaal niets meer in te brengen. Hun gevaarlijke spits wordt zelfs gewisseld... Alles lijkt er op of ze er op uit zijn weer strafschoppen uit het vuur te slepen. Ik hoef niet uit te leggen hoeveel kansen er geweest zijn, de vergelijking met de wedstrijd tegen Italie heb ik helder voor de geest staan. Ook toen werd er niet gewonnen hoewel we die gasten van de mat speelden en verloren we met strafschoppen. Erik die naast me zat voorspelde al in een vroeg stadium dat, als het op strafschoppen zou aankomen, Tim Krul in het veld zou komen. Later zagen we hem warm lopen en kwam zijn voorspelling uit. Ook hier gaf een tactisch meesterzet van doorslaggevend belang!! En wat een strafschoppen, onze boys namen ze stuk voor stuk vol overtuiging. Van Persie deed waarvoor hij in het veld had mogen blijven, het benutten van de pingel. Door het goede keeperswerk hoefde onze penaltiespecialist Huntelaar er zelfs niet aan te pas te komen!

Lang na afloop van de wedstijd weer in de stad aangekomen waar we nog de nodige consumpties hebben genuttigd om de overwinning te vieren. Erik bleek uit Kerkrade te komen, we hebben een prima dag samen gehad. Op het eind van de avond kwam aan de orde dat ik bij Obvion werkte. Oh, misschien ken je dan Jill Erkens wel? ik heel nuchter: oh ja, die ken ik wel daar zit ik naast... Niet te geloven toch, hoe klein de wereld dan blijkt te zijn. Kan haast geen toeval zijn. We hebben in ieder geval afgesproken deze week contact te hebben om onze leuke kennismaking voort te zetten.

Einde wedstrijddag.